Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

ΟΤΑΝ Η ΦΥΣΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟ ΜΥΘΟ...είχαμε κάποιες αντιδράσεις!!

Στη χθεσινή εκδήλωση που έγινε στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της ομάδας Θαλής+Φίλοι, ο ομιλητής,  καθηγητής Φυσικής ΔΕ,  Θοδωρής Πιερράτος, στην ομιλία του με τίτλο: Ένας μεσημεριανός ουρανός μ’ αστέρια αντιπαρέθεσε τον Μύθο με τη Φυσική και ακολουθώντας τις επιστημονικές διαδικασίες κατάφερε να αποδείξει πως ο Μύθος, εντέλει, καταρρίπτεται.  Ο Μύθος, εν προκειμένω, αντιπροσωπεύτηκε από την ιστορία που περιγράφει με ποιον τρόπο ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, εκεί γύρω στο 240 π.Χ., κατάφερε να υπολογίσει την περιφέρεια της Γης, όταν ο Πτολεμαίος ο Γ', ο Ευεργέτης, όντας πνεύμα ανήσυχο και πολυμαθές, του εξέφρασε την επιθυμία να μάθει πόσο μεγάλη είναι η Γη πάνω στην οποία ζει!  Σ' αυτόν τον συγκεκριμένο μύθο στηρίζεται το μυθιστόρημα του Ντενί Γκέτζ, Τα Αστέρια της Βερενίκης, από το οποίο ο ομιλητής, ως 'προμετωπίδα' της ομιλίας του, πήρε τη φράση: “Ο ουρανός, αν τον κοιτάξει κανείς από το βάθος ενός πηγαδιού, κατά μήκος του σκοτεινού κυλίνδρου που σχηματίζουν τα τοιχώματά του, είναι σκοτεινός. Σ’ αυτόν τον σκοτεινό ουρανό η Αρσινόη διέκρινε τα άστρα, που έλαμπαν, αχνά βέβαια, ωστόσο έλαμπαν.” Ξεκινώντας από αυτόν τον μυθικό ισχυρισμό ο ομιλητής επιστράτευσε στη συνέχεια όλες τις επιστημονικές διαδικασίες που επιβάλλει  η ειδικότητά του και κατάφερε να αποδείξει την αδυναμία της πριγκίπισσας Αρσινόης, κόρης του Πτολεμαίου και μαθήτριας του Ερατοσθένη, να διακρίνει τα αστέρια στο μεσημεριανό ουρανό. 
Τα βήματα που ακολούθησε είναι, κατά προσέγγιση, τα εξής:
Αρχικά, μας περιέγραψε αναλυτικά τον τρόπο με τον οποίον λειτουργούν οι φωτοϋποδοχείς του ματιού,  κωνία και  ραβδία, οι οποίοι στέλνουν στη συνέχεια το ερέθισμα στον εγκέφαλο. Τα κωνία,  φαίνεται πως χάνουν την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται το σήμα που δέχονται όταν  αυτό είναι πολύ ισχυρό και διεγείρει περισσότερους από έναν τέτοιους φωτοϋποδοχείς, κάτι που συμβαίνει το μεσημέρι, όταν το δυνατό φως του ουρανού ευαισθητοποιεί το ίδιο όλα τα κωνία και καθιστά αδύνατη την ικανότητά μας να διακρίνουμε τα αστέρια. Άρα, ενώ τα αστέρια παραμένουν στη θέση τους, εμείς χάνουμε την ικανότητά μας να τα βλέπουμε με γυμνό οφθαλμό. Η θεωρία αυτή τεκμηριώθηκε πειραματικά με κατάλληλα λογισμικά που χρησιμοποίησε ο Θοδωρής Πιερράτος, μετατρέποντας με τον τρόπο αυτό το ακροατήριο  σε ενεργό και συμμετοχικό κοινό.
Πειραματιστήκαμε με τις δυνατότητες της όρασής μας, παρακολουθώντας με πρόγραμμα προσομοίωσης τον Ήλιο, από τη δύση του μέχρι την ανατολή του, πάνω από τον (μολυσμένο) ουρανό της Θεσσαλονίκης. Πράγματι, περίπου είκοσι λεπτά μετά την ανατολή τα αστέρια που έλαμπαν στον σκοτεινό νυχτερινό ουρανό, έχαναν ένα ένα το φως τους και το γαλάζιο του ουρανού γινόταν ομοιόμορφο, καθώς τα διάστικτα ουράνια σώματα, έπαυαν να ενεργοποιούν την εξωτερική αποφυάδα των οπτικών κυττάρων μας, την περιοχή δηλαδή όπου συσσωρεύονται τα κωνία,  οι μυστηριώδεις αυτοί φωτοϋποδοχείς!!
Μέχρι εδώ, με τις γνώσεις που μας παρέχει η βιολογική λειτουργία του οφθαλμού και με τις δυνατότητες πειραματισμού μέσω των προσομοιώσεων που μας παρέχουν οι σύγχρονες τεχνολογίες, θεωρητικά και πειραματικά είχε πλέον θεμελιωθεί ένα πολύ ισχυρό όπλο για να καταρρίψει τον μύθο της πριγκίπισσας Αρσινόης, που είδε τα μεσημεριανά αστέρια...
Όμως επειδή καμιά φυσική θεωρία δε γίνεται πλήρως αποδεκτή, αν δεν περάσει από την κρισάρα των αυστηρών και αδέκαστων Μαθηματικών, ο ομιλητής επικαλέστηκε τον άσσο που είχε κρυμμένο στο μανίκι: έναν φοβερό και τρομερό, πλην στοιχειώδη και πολύ γνωστό, τριγωνομετρικό τύπο ο οποίος, δοθείσης της γωνίας (ενός λεπτού της  μοίρας, αν θυμάμαι καλά) πρόσληψης του φωτός από τα κωνία του οφθαλμού, μας έδινε την τιμή που όφειλε να έχει το βάθος του πηγαδιού στο οποίο μπήκαν, μέρα μεσημέρι,  ο Ερατοσθένης με την Αρσινόη, και - λόγω βάθους - ο ουρανός φάνηκε σκοτεινός και τα 'μεσημεριανά' αστέρια ορατά! Αυτός ο μαθηματικός τύπος αποδείχτηκε  πιο καταστροφικός από κάθε προηγούμενο επιχείρημα. Προς μεγάλη απογοήτευση όσων εκ των παρεβρισκομένων έγερναν προς τη μεριά του μύθου, το βάθος του πηγαδιού, για να έχει αποτέλεσμα η μέθοδος του Ερατοσθένη, όφειλε να είναι περίπουν 3.500 μέτρα!! Οπότε, κι αν ακόμη υποθέσουμε πως υπάρχει ένα τέτοιο πηγάδι, πώς μπορεί μια πριγκίπισσα να κατεβεί σε τέτοιο βάθος!?  ΑΔΥΝΑΤΟΝ!   Όπερ έδει δείξε!
Βεβαίως, ο ομιλητής, όπως οφείλει κάθε σωστός επιστήμονας, δεν αρκέστηκε στην κατάρριψη του μύθου, αλλά προχώρησε  παρά πέρα δίνοντας χρήσιμες συμβολές στους τυχόν επίδοξους συγγραφείς που βρίσκονταν ανάμεσα στο ακροατήριο. "Αν θέλετε, οπωσδήποτε ο ήρωας του μυθιστορήματος που σκοπεύετε να γράψετε να βλέπει αστέρια στον  μεσημεριανό ουρανό, τότε θα πρέπει να τον εφοδιάσετε με ένα τηλεσκόπιο ή να του βγάλετε εισιτήριο για αεροπλάνο και να τον εκτοξεύσετε στα 30.000 πόδια ή να τον κάνουμε δεινό αναρριχητή για να φτάσει ίσα με την κορυφή του Έβερεστ  ..." :):)
Παρόλες όμως τις εναλλακτικές που μας πρότεινε κάποιοι φάνηκε πως είχαν καταρρακωθεί με την κατάρριψη του μύθου και την επικράτηση της Επιστήμης.  Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγω λόγω όσων είπε η κυρία που πρώτη ζήτησε το λόγο στις ερωτήσεις που ακολουθήσαν, ως συνήθως, της ομιλίας. Φαινόταν πραγματικά συντριμμένη και με φωνή που μετά βίας έμενε σταθερή είπε:
"Είμαι φιλόλογος! Θέλω να σας ρωτήσω γιατί;  Γιατί αυτή η επιμονή να μπαίνει η επιστήμη μπροστά και να καταρρίπτει τους μύθους; Για ποιο λόγο; Τόσο πολύ σας ενοχλούν οι μύθοι; Γιατί θέλετε να τους καταρρίψετε;". Ο ομιλητής, με ύφος παρηγορητικό  συμμεριζόμενος, ως γνήσιος ευγενής, τον σπαραγμό της κυρίας απάντησε πως κάθε άλλο παρά θέλει να καταρρίψει τους μύθους!
"Οι μύθοι είναι απαραίτητοι...", είπε. "Ο συγκεκριμένος ωστόσο περιέχει κάποια σημεία που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατα".
Οι ερωτήσεις που ακολούθησαν ήταν κυρίως επιστημονικού χαρακτήρα κι ως εκ τούτου μάλλον εύκολα αποκρίσιμες, καθώς είχαν μπούσουλα τη γνώση και τη λογική, δηλαδή τα 'αλγοριθμικά' εκείνα  βήματα πάνω στα οποία βαδίζουν τα Μαθηματικά και οδηγούν με (μαθηματική) ακρίβεια σε ένα (ορθό)  αποτέλεσμα. ;-)
Το δύσκολο είναι αυτό που αναλογεί στο κομμάτι του Μύθου, της αναγκαιότητάς του και της λειτουργίας του... Ή μάλλον της όμορφης, παραμυθικής και λειτουργικά αναγκαίας παρουσίας του σε κάθε πτυχή της ζωής μας, όπου παντού υπάρχει ένας Μύθος κι όταν μας τον καταρρίπτουν ραγίζει η φωνή μας, όπως της παραπάνω κυρίας, και λυγίζουν τα πόδια μας κάτω από το βάρος μιας άλλης ευθύνης, μέσα στο σκοτεινό πάτο ενός πηγαδιού...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Για το πως ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, (σύμφωνα πάντα με τον μύθο ;-) ) υπολόγισε την ακτίνα της Γης, διαβάστε το σχετικό αναλυτικό άρθρο,  στο http://www.dapontes.gr/, από το οποίο πήρα και την εικόνα του πηγαδιού...
.....................................................................................................................................................
Συμπληρώνω με δύο σχόλια του ομιλητή όσον αφορά το παραπάνω κείμενο, και τον ευχαριστώ που το διάβασε, πολύ δε περισσότερο που το σχολίασε και μου έκανε  διορθώσεις, γράφοντας:

Μερικές παρατηρήσεις για το κείμενο που ανάρτησες:
1. Ο Μύθος δε σχετίζεται άμεσα με τον τρόπο που ο Ερατοσθένης μέτρησε τη Γη, αλλά μόνο με το κείμενο που επικαλέστηκα από το βιβλίο και αναφέρεις κι εσύ. Ίσως θα έπρεπε να διατυπώσεις λίγο καλύτερα το συγκεκριμένο σημείο, μη θεωρήσει κανείς ότι κατέριψα τη μέθοδο μέτρησης του Ερατοσθένη...
2. Γράφεις: "Τα κωνία, φαίνεται πως χάνουν την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται το σήμα που δέχονται όταν αυτό είναι πολύ ισχυρό και διεγείρει περισσότερους από έναν τέτοιους φωτοϋποδοχείς, κάτι που συμβαίνει το μεσημέρι, όταν το δυνατό φως του ουρανού ευαισθητοποιεί το ίδιο όλα τα κωνία και καθιστά αδύνατη την ικανότητά μας να διακρίνουμε τα αστέρια.". Το ακριβές είναι ότι ένα άστρο διεγείρει, λόγω του ελάχιστου γωνιώδους μεγέθους του ΕΝΑ μόνο κωνίο. Για να αντιληφθεί ο εγκέφαλος αυτή την πληροφορία θα πρέπει το φως που συλλέγεται από αυτό το κωνίο να διαφέρει αισθητά από το φως που συλλέγουν τα γειτονικά κωνία, κάτι που είναι αδύνατο υπό το δυνατό πρωινό φως...

8 σχόλια:

  1. Η ομιλία του Θοδωρή Πιερράτου ήταν εξαιρετική, απλή, περιεκτική, κατανοητή όπως ακριβώς πρέπει να είναι μια ομιλία που απευθύνεται σε ένα “ευρύ” κοινό. Ναι, ήταν και ενδιαφέρουσα από την πρώτη στιγμή χάρη στην ικανότητα του Θοδωρή να μη “φλυαρεί” άσκοπα γύρω από το θέμα αλλά να δίνει άμεσες και τεκμηριωμένες εξηγήσεις. Κάτι που αρέσει ιδιαίτερα σε μας τους μαθηματικούς. Αυτό όμως που την έκανε ενδιαφέρουσα από πριν, ήταν ακριβώς το γεγονός ότι είχε σαν αφορμή ένα μύθο. Γνωστό ή άγνωστο δεν έχει σημασία. Και μόνο η αναφορά στη λέξη ΜΥΘΟΣ , συνειρμικά, μας γυρνάει στα παιδικά μας χρόνια. Θυμόμαστε τα πρώτα μας παραμύθια; Θυμόμαστε όμως και την πρώτη κατάρριψη; Την πρώτη παραδοχή πως ό,τι πιστεύαμε μέχρι τότε ήταν ένα καλοπροαίρετο ψέμα; Μήπως αυτό μείωσε τη λαχτάρα μας να τα ακούμε από αγαπημένα πρόσωπα ή να τα διαβάζουμε; Για μένα η ομιλία του Θοδωρή δεν μείωσε ούτε για λίγο την μαγεία του μύθου. ‘Ισα ίσα με εξιτάρισε η σκέψη ότι υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που περιμένουν κάποιον “Θοδωρή” να τους δώσει την προσοχή και το σεβασμό του ακόμα κι αν αποβλέπει στην κατάρριψή τους. Πόσο χρόνο στ’ αλήθεια χρειάζεται μια σκέψη, μια εικασία μέχρι να γίνει μύθος και πόσο χρόνο χρειάζεται κάποιος για να αποφανθεί αν είναι αλήθεια;
    Λία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή σου μέρα Λία!

    Συμφωνώ σε όσα λες για την ομιλία του Θοδωρή.
    (δεν τον διάλεξα τυχαία :):) )

    Εύλογα τα ερωτήματα που θέτεις, αλλά δε νομίζω πως μπορεί να τα απαντήσει κανείς..
    Ωστόσο μια πολύ ενδιαφέρουσα ερμηνεία για την ανάγκη των μύθων και την επικείμενη κατάρριψή τους δίνει ο Αρχιερέας Τζάου, ο οποίος είναι όμως μυθιστορηματικό πρόσωπο!!
    Ένα μέρος της εξήγησης του Αρχιερέα, μπορείς να διαβάσεις εδώ: http://mathandliterature.blogspot.com/2009/11/blog-post_8941.html
    και για πληρέστερη απάντηση στο βιβλίο του Τεύκρου Μιχαηλίδη "Αχμές, ο γιος του φεγγαριού".
    Βέβαια με αυτόν τον τρόπο απαντάμε σε ερώτηση για τους μύθους με μύθους, αλλά η αυτοαναφορικότητα είναι μια από τις πλέον παραγωγικές "μηχανές" μύθων :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητές Λία και Κατερίνα,
    σήμερα κατάφερα να διαβάσω ολόκληρο το post και θέλω να μοιραστώ μαζί σας την άποψή μου περί κατάρριψης μύθων. Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι θεωρώ ότι η κατάρριψη των μύθων είναι η πεμπτουσία της επιστήμης. Αν ο ανθρώπινος νους κατασκεύασε την επιστήμη, το έκανε μάλλον περισσότερο από ανάγκη να καταρριφθούν κάποιοι μύθοι και να εξηγηθεί ο κόσμος μας πάνω σε λογικά θεμέλια και όχι σε a priori αλήθειες. Η ερευνητική σκέψη, η κριτική αντίληψη και η περιέργεια είναι ιδιότητες που θωρακίζουν τον άνθρωπο από προκαταλήψεις και χειραγωγούς. Πιστεύω στην αξία των μύθων, αυτών όμως που εξ αρχής δηλώνονται ως τέτοιοι και που σκοπό δεν έχουν να εξαπατήσουν, αλλά να διασκεδάσουν εξάπτοντας τη φαντασία, ή να προβληματίσουν, ή να διδάξουν ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο μπορεί να κάνει ένας μύθος στον ακροατή και τον αναγνώστη του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σου ntinos! :)

    Να πω από τη αρχή ότι συμφωνούμε?
    (κοίτα, εγώ, εσύ και η Λία, ... συμπτωματικά(!) είμαστε και οι τρεις μαθηματικοί :):)Θα ήθελα να μας σχολιάσει και κάποιος φιλόλογοςή έστω μη μαθηματικός ;-)...)
    Οι μύθοι, όπως λες, που εξ αρχής δηλώνονται ως μύθοι και σκοπό έχουν να διασκεδάσουν εξάπτοντας τη φαντασία ή να προβληματίσουν ή να διδάξουν ... δεν είναι αυτοί που εκ των πραγμάτων μπαίνουν στο "στόχαστρο" της Φυσικής!
    Οι Μύθοι που προσπαθούν να ερμηνεύσουν, να εξηγήσουν ή να ... παραπλανήσουν, να εκφοβήσουν... είναι αυτοί που ούτως ή άλλως καταρρίπτονται καθώς η Επιστήμες εξελίσσονται.
    Φυσικά δε λέω κάτι διαφορετικό από αυτό που είπες...και για να "αποκαταστήσω" τον φίλο και συνάδελφο Θοδωρή Πιερράτο, που μας έκανε την πολύ ωραία ομιλία την Παρασκευή, να επαναλάβω αυτό που ο ίδιος διευκρίνησε στα σχόλια που έκανε για την ανάρτησή μου,όπου μάλλον η δική μου διατύπωση υπήρξε κάπως παραπλανητική (όχι εσκεμμένα)Ο 'στόχος' του Θοδωρή δεν ήταν η κατάρριψη της ιστορίας που περιγράφει τον υπολογισμό της ακτίνας της Γης από τον Ερατοσθένη τον Κυρηναίο,(για την οποία έχουν γραφεί πάρα πολλά...) αλλά το αν είναι δυνατόν δια γυμνού οφθαλμού, μέσα από ένα -μάλλον- κανονικού βάθους πηγάδι, να δούμε αστέρια, έστω κι αν τα μάτια μας είναι... πριγκιπικά, όπως της Αρσινόης :):)
    Θα έγραφα κι άλλα με την ευκαιρία που μου δίνεις, αλλά πρέπει να πάω στο Αεροδρόμιο...
    Πετάω για Αθήνα σε λίγο :)

    Καλή Ανάσταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...στο μεταξύ κι ενώ σκεφτόμουν όσα σχολιάσαμε περί μύθων θυμήθηκα τον Ιούλιο Βερν!
    Τελικά η Επιστήμη δεν καταρρίπτει μόνο μύθους, επαληθεύει κιόλας, ίσως όμως να επαληθεύει αυτούς που κατά ...ntinos ταξινόμηση (:):)) διασκεδάζουν, προβληματίζουν και εντέλει προάγουν την ίδια την Επιστήμη!!
    Τώρα θυμήθηκα και το κείμενο του Tabucci κι αυτό που γράφει στο Εγκώμιο της Λογοτεχνίας, πως η Επιστήμη και η Λογοτεχνία αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοωθούνται και προηγείται άλλοτε η μια και άλλοτε η άλλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΔΑΜΟΥΛΑΣ1 Απριλίου 2010 στις 8:17 π.μ.

    Kαλή σου μέρα Κατερίνα
    Σου έχω πει αρκετές φορές ότι είναι αξιόλογα όλα αυτά που ανεβάζεις στις αναρτήσεις σου!Εκπαιδευτικούς σαν εσένα τους έχω σαν πρότυπο!Ασχολούνται με διάφορα άλλα πράγματα πέραν της εκπαίδευσης εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους και αγαπάν τη δουλειά τους.Ελικρινά νιώθω εξοργισμένος με τη στάση της υπουργού μας απέναντι σε μας τους ωρομίσθιους!!Συγχώρεσε με αν κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σου στο blog σου αλλά χθές είδα στο "you tube" το βίντεο με τα επεισόδια στις 13/3/10 στη βράβευση κάποιων "καινοτόμων" εκπαιδευτικών οι οποίοι χρησιμοποιούν πρωτοποριακές μεθόδους διδασκαλίας.Μπράβο ζήτω στους συναδέλφους αυτούς.Δεν ανέχομαι όμως από καμια κυρία Διαμαντοπούλου με τα ωραία ταγιέρ να με αποκαλεί άχρηστο και ότι δεν είμαι πρότυπο εκπαιδευτικού-βλέπεις η κυρία αυτή τον γιο της τον στέλνει σε ιδιοτικό σχολείο!!-επιδή ζητάω το αυτονόητο να πληρωθώ για τη δουλειά που προσφέρω!!Εχω παρεπιπτόντος να πληρωθώ για την
    ΠΔΣ από 2 Νοεμβρίου!!!Η εκδήλωση αυτή μου θύμισε κάποιες εκδηλώσεις της δικτατορίας όπου το καθεστώς βράβευε τους αρεστούς σε αυτό για να δείξει ότι είναι "κοινωνικά ευαίσθητο"!!Αν μας θεωρεί άχρηστους η κυρία υπουργός ασ μην προσλάβει κανέναν από εμάς και να δω πως θα καλύψει μετά τα κενά στα σχολεία!!!!Ασχολήθηκα με την εκπαίδευση έχοντας ως πρότυπο την μητέρα μου.Η χούντα την είχε διορίσει το 1970 στην Καλαμάτα και δεν πήγε για να είναι κοντά μας και να μας μεγαλώσει.Αναγκάστηκε να διδάξει για αρκετά χρόνια σε φροντιστήριο(Γαλλική Φιλολογία)και όταν εμπαινα στην τάξη καθόμουν μικρός και την άκουγα να διδάσκει.Τότε δεν υπήρχαν ούτε Smart Board ούτε lap top.Υπήρχε ο εκπαιδευτικός και οι ....παιδικοί εγκέφαλοι που έπρεπε να...γεμίσουν!!!!
    Καλο Πάσχα να έχεις και καλή Ανάσταση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γεια σου Αστέριε!

    Δυστυχώς έχεις δίκαιο σε ό,τι λες...
    Δεν κάνεις καμιά κατάχρηση φιλοξενίας και μακάρι να δινόταν λύση στα υπαρκτά προβλήματα της Παιδείας, μέσω διαδικτύου και μέσω Διαβουλεύσεων, που τις έχουν καταστήσει πολύ "in" οι σημερινοί Υπουργοί, εν γένει.
    Δυστυχώς,(και πάλι), επί της ουσίας τίποτε! Το "διαίρει και βασίλευε" έχει υιοθετηθεί ως η κύρια πολιτική επιλογή...
    Αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, μόνιμοι, διορισμένοι μέσω ΑΣΕΠ ή μέσω προϋπηρεσίας...
    Ομάδες και υποομάδες που ταλαιπωρούνται και εποφθαλμιούν η μια των προνομίων της άλλης...
    Μας έχουν τσακίσει σαν κλάδο, Αστέριε...

    Καλή Ανάσταση και σε σένα...
    Και σε όλους μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διαφωνώ εν μέρει με την άποψη του ntinos. Για κάποιους "μύθους" -ειδικά στα μαθηματικά-, δεν μπορούμε να αποφανθούμε. Ο Κούρτ Γκέντελ, το 1931 απέδειξε οτι η αλήθεια και η απόδειξη(η οποία είναι και ο πυρήνας του επιστημονικού λόγου) είναι δύο ανεξάρτητες έννοιες.

    Φανταστείτε πόσο δύσκολο(για 'μένα αδύνατο και ανούσιο) είναι να καταρρίψεις τον "μύθο" του έρωτα, της αγάπης, της ευτυχίας. Η καλύτερη πρόταση για να συμπιέσω όλο το παραπάνω κείμενο είναι η έβδομη θέση του Tractatus Logico-Philosophicus του Ludwig Wittgenstein:

    "Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς θα πρέπει να σωπαίνει."

    Καμμιά φορά ο μύθος κρατά τη φλόγα του στοιχείου που μας κάνει "ανθρώπους". :)

    Καλό απόγευμα, D4R14N
    thisclauseisfalse.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή